Op de fiets vanuit Appingedam naar Loppersum gaat de GBB-leden telefoon. Ik neem op: “U spreekt met Groninger Bodem Beweging, waarmee kan ik u helpen?” “Ik wil een uurtje met iemand spreken, kan dat vandaag op het kantoor?” Ja natuurlijk, en een kwartier later zie ik haar op kantoor binnenkomen met een kladblok in haar hand. Zoals later blijkt volledig gevuld met haar gaswinningschade ervaring.
Ze steekt van wal en begint over de schade die ze al 2 jaar heeft en wat er volgens haar allemaal aan de hand is. Dat ze al jaren de helft van haar huisje niet kan gebruiken. En dat ze niet erkende schade heeft in haar atelier, waardoor ze 2 jaar als zelfstandige geen werkplek heeft om te werken en dus geen inkomen. Ook dat ze een contra- expertise heeft aangevraagd. Ze vertelt uitvoerig en gedetailleerd over haar schade situatie en het lijkt alsof mevrouw alles onder controle heeft. Luisteren is het enige wat ik hoef te doen, zo lijkt het.
Totdat ze begint over de ‘Commissie Bijzondere Situaties’ en vraagt wat de ervaringen van GBB- leden hiermee zijn. Ik poog een evenwichtig antwoord te geven. Maar eerlijk gezegd, betwijfel ik of zij mijn antwoord wel gehoord heeft. Ze gaat verder met haar verhaal en vertelt ook al bij de ‘Onafhankelijke Raadsman’ geweest te zijn:
“Goede gesprekken gehad ! Maar ook daar kan men mij niet helpen. Mijn probleem is, dat ik vanwege al dat gedoe met de aardbevingen, schade, schadeherstel, weer schade, contra-expertise, en al die vreemde mensen over de vloer overspannen ben geraakt. Het is pure stress. Ik ben meer dan een jaar volledig uit de running geweest. Meerdere keren ben ik bij de psychotherapeut geweest. En als ik er aan denk dat ik nog verder moet met dit gedoe, dan wordt het mij al weer te veel. Ik zou eigenlijk naar de Commissie Bijzondere Situaties moeten, denk ik. Meerdere mensen hebben me dat al geadviseerd. En als ik hun website lees, dan lijkt me dat juist. Maar dan moet ik via de burgermeester. En zeker weer mijn hele verhaal vertellen voordat ik aangemeld word? En afhankelijk zijn van andermans beoordeling.
En al de formulieren die je dan moet invullen als je bij die commissie bent. Daar kom ik nooit doorheen. Ik schiet al in de stress als ik eraan denk. Ik trek dat niet! En hoe moet dat straks met de versteviging? Voor je het weet, beslissen ze allemaal over je en niet met je. Ik ben alleen en nog niet weer echt stabiel. Een makkelijke prooi voor betweters.” Een lange stilte valt. “Ik heb professionele ondersteuning nodig bij al dit gedoe. Ik kan en trek dit niet.”
Ze is beslist niet de enige met een dergelijk probleem en met behoefte aan onafhankelijke ondersteuning. Vorige week kwamen er twee telefoontjes bij de GBB binnen met een gelijksoortig verhaal.
Is het eigenlijk niet een overheidstaak om voor een dergelijke onafhankelijke professionele ondersteuning zorg te dragen? Zeker, in het licht van de medeverantwoordelijkheid van de overheid voor de gaswinning in dit gebied.
En dan komt de Nationaal Coördinator Groningen (NCG), Hans Alders, in beeld. Hij gaat “casemanagers” aanstellen, lees ik op de website van de provincie, voor 1:1 begeleiding bij ingrijpende maatregelen en voor het ontzorgen bij versteviging. Maar waarom zou de onafhankelijke ondersteuning niet opengesteld kunnen worden voor al diegenen die zelf aangeven dat zij het niet redden binnen het schade afhandelingproces van de NAM/CVW zoals bijvoorbeeld de dame in de hierboven beschreven situatie?
Onafhankelijke ondersteuning moet dan ook echt onafhankelijk zijn en in de verste verte niet aan de NAM/ CVW of Arup of Arcadis zijn te linken. Want vertrouwen in de onafhankelijkheid is het fundament voor een succesvolle ondersteuning/begeleiding. Van belang voor de schadelijder, maar ook van immens belang voor draagvlak tijdens de grote komende verstevigingoperatie onder leiding van de NCG.
Dick Kleijer
Secretaris GBB