NAM blokkeerde de schone lei voor het buitengebied?
Met een schone lei beginnen is : opnieuw mogen beginnen, zonder dat misstappen uit het verleden nog zichtbaar zijn ( citaat uit het woordenboek).
Daaraan moet vast de Nationaal Coördinator Groningen gedacht hebben toen de directeur van de NAM eindelijk in zijn nieuwjaarsboodschap 2017 verwoordde dat de NAM uit het proces van de schade afhandeling zou willen gaan.
Een voor de hand liggende en een begrijpelijke gedachte van de NCG. De GBB had in ieder geval wel direct deze omschrijving van ‘met een schone lei beginnen’ in gedachten. Immers, afrekenen met de misstappen uit het verleden van de NAM was en is noodzaak om een stap te kunnen zetten in het lange maar noodzakelijke traject van herstel van vertrouwen in het gaswinningsgebied.
Een grote misstap, eigenlijk meer een extra schandvlek, was de laakbare wijze waarop de NAM met schades en schademeldingen voor het gehele buitengebied van de gaswinning omging. Meer dan 1700 schades zijn daar nooit erkend. Was ook lastig aangezien de NAM zelfs weigerde de schades op te nemen. Het gaat om kleine en grote schades. Zo groot en ernstig soms, dat bewoners hun huis uit moesten vanwege de grote risico’s. En wat deed de NAM daaraan? Traineren, negeren en vooral aansprakelijkheid ontkennen en zo het leven van de schadelijders nog moeilijker maken.
Redenen genoeg om met een schone lei te beginnen.
Maar in Groningen heeft het met een schone lei beginnen een heel bijzondere invulling gekregen, en al helemaal voor het buitengebied. Jarenlang daar niets doen en dan met een halfbakken regeling komen. Halfbakken? Nee, niet eens dat. Een onderzoek laten opzetten door het beruchte bureau Witteveen + Bos met hetzelfde ongeloofwaardige resultaat als in Emmen ( geen enkele schade door gaswinning). En vervolgens ontoereikend genadebrood uitdelen van 1500 euro.
Bewoners met een heel kleine schade kunnen misschien daarmee uit. Maar als je een grotere schade hebt en dan 1500 euro aangeboden krijgen, dan heeft dit het karakter van een schoffering om het netjes te zeggen.
Waarom ook nu nog dit knieperige gedoe?
Omdat, het terugtrekken van de NAM uit de schadeafhandeling een kwestie van onderhandelen is geweest. De GBB heeft signalen gekregen, dat er echt stevig is onderhandeld over de financiën en hoe het procesmatig moest gebeuren. Ook hier lijkt het erop, dat degene (NAM) die betaalt ook weer heeft bepaald.
Het resultaat had natuurlijk moeten zijn: in het kader van met een schone lei beginnen worden alle gemelde schades in het buitengebied volledig hersteld.
Conclusie
De NCG ( = Rijk, Provincie en gemeenten), die deze onderhandelingen blijkbaar heeft verloren, dient de onderhandelingen tenminste op dit punt heropenen. Op straffe van uitblijven van enig herstel van vertrouwen. Immers, de NAM is zo sluw geweest (of de NCG zo naïef?) om deze schoffering van de burgerij niet zelf te presenteren en daarmee voor haar rekening te nemen. Dus kleeft het nu aan de NCG.
Die dient er dan ook wat aan te doen.
Het bestuur GBB