Volgende week komt de nieuwe minister van Economische Zaken & Klimaat Wiebes naar Groningen. De minister spreekt hier met de regionaal bestuurders, met de Groninger Bodem Beweging (GBB) als bewonersorganisatie en met maatschappelijke organisaties gegroepeerd rond het Gasberaad. Het gesprek zal gaan over de gevolgen van de gaswinning. Niet over de gaswinning zelf.
Waar die gaswinning eens het paradepaardje was waar geheel Nederland naast galoppeerde, is de gaswinning nu verworden tot een oude knol waar Nederland zich geen raad meer mee weet. Van gasgeld dat tegen de plinten klotste van grootse nationale projecten, naar een situatie waarin met het winnen van gas een welbewuste vernieling van landsdeel Groningen wordt bereikt.
Het vertrouwen kwam hier – anders dan de officiële metafoor ons doet geloven – dus te paard. Maar het verliet ons – nu al jaren geleden – te voet. Van een snelle terugkomst van dat vertrouwen zal hier in Groningen dan ook geen sprake zijn.
Ook minister Wiebes zal, in navolging van NAM-baas Schotman vorig jaar, volgende week herhalen dat ook hij ‘toch zeker Sinterklaas niet is’… Dat gelooft de GBB. Tot op zekere hoogte.
Decennialang haalden Wiebes’ voorgangers ‘gaspakjes’ uit de Groninger bodem. En jaar in jaar uit vergaven zij deze pakjes als ware ‘Sinterklazen’ aan al hun onderdanen. Daarbij lijken de zoetste kindertjes in het Westen van Nederland te leven… Een idee ontstaat door het zien van de – door de Klazen volgepakte – boten met Groninger pakjes richting Randstad.
Als nuchtere Groningers laten we onze kinderen nog wel in het spannende verhaal van de Goede Sint en zijn boot geloven. Wij hebben echter een variant op lied ‘Zie ginds komt de …’. Hier begint het met ‘Zie, daar gaat de…’
Inmiddels zijn wij letterlijk door schade en schande wijs geworden. Na een fase van jarenlange ontkenning van problemen gerelateerd aan de gaswinning, zijn we aangekomen bij het einde van een fase. De fase waarin er inmiddels niet meer óntkend, maar ook nog niet volmondig bèkend wordt. De NAM kan niet meer onder zijn dadersrol uit: dat de gaswinning grote negatieve gevolgen heeft voor Groningen en de Groningers is duidelijk. En onze eigen Staat erkent schoorvoetend dat het ook niet geheel vrijuit gaat. Maar zij wenst – als opdrachtgever van en grootverdiener aan de gaswinning – niet aansprakelijk te zijn en verantwoordelijkheid te dragen voor de in Groningen ontstane misère. Zo wordt steeds maar weer moeilijk gedaan over het schadeprotocol, waar de regio een goed voorstel voor heeft liggen, maar dat nog steeds niet ingevoerd is. En ook de versterkingsoperatie, waarbij steeds duidelijker wordt hoe ontwrichtend deze zal zijn op alle niveaus – van gezin, tot buurt, tot dorp, tot aan het imago van Groningen – lijkt te worden opgepakt als technisch kunstje waar kostenminimalisatie het belangrijkst lijkt.
Vol verwachting klopt ons hart… Maar wanneer we kijken naar het regeerakkoord, dan wordt het koud om ons hart. Een ‘Regiofonds voor nieuw perspectief op economische versterking en leefbaarheid’ dat afhankelijk is gemaakt van onze gasopbrengst! Een NCG als zetbaas van EZ boven de regio? Slechts woorden, géén daden als het gaat om het economisch versterken van Groningen. En de gaswinning; de oorzaak van de ramp in slow motion? Minimaal te verminderen. Wij worden daar niet warm van.
Hij komt, hij komt… Maar als hij komt? Met welke hulp en wat brengt hij mee? Als inwoners van het eigentijdse Hollandse wingewest Groningen zouden wij in deze dagen aanstoot kunnen nemen aan met roet beveegde Schoorsteenpiet, wanneer deze de Sint begeleidt. Een gulle Schoorsteenpiet in een provincie waar schoorstenen – zogenaamd voor de ‘veiligheid’ van ons bewoners – van de huizen zijn gesloopt! Wie gelooft het nog…?
ONZE TOEKOMST! GAS TERUG!
Bestuur Groninger Bodem Beweging