Er is op alle fronten te weinig aandacht voor kinderen en jongeren in het aardbevingsgebied in Groningen. Dat concludeert Kinderombudsman Margrite Kalverboer op basis van een onderzoek dat18 oktober is gepubliceerd. Uit de studie blijkt dat een deel van de ondervraagde jongeren last heeft van de aardbevingen en de gevolgen ervan.
Zo veroorzaakt de aanwezigheid van schade-experts in huis bij een deel van de ondervraagde kinderen onrust, is er onzekerheid over mogelijke verhuizingen en hebben kinderen last van de leegstand en sloop van gebouwen in hun directe leefomgeving. Bovendien voelt een deel van de kinderen spanningen bij hun ouders.
In het gaswinningsgebied wonen ongeveer dertigduizend kinderen en jongeren.
Voor een kleine groep kinderen geldt zelfs dat zij bang zijn, slecht slapen en zich somber voelen over de toekomst. Hulpverleners en andere professionals zien bij een aantal van hen grote problemen, zoals overmatig piekeren, concentratieproblemen en controledrang. Ondanks die verschijnselen geven de meeste kinderen in het onderzoek aan dat het goed met ze gaat.
Aandacht
Volgens Kalverboer is het de hoogste tijd dat er aandacht komt voor kinderen in het gebied. “Ze zijn te lang vergeten.” De Kinderombudsman wil onder meer dat er een betere signalering komt van eventuele problemen die kinderen en jongeren ervaren. Ook vindt ze dat de hulpverlening en de informatievoorziening over aardbevingen niet uitsluitend toegespitst moeten zijn op volwassenen.
Voor het onderzoek is gesproken met kinderen en jongeren, belangenorganisaties, professionals en verantwoordelijke partijen. Ook hebben 146 kinderen en jongeren die in het gebied wonen een vragenlijst ingevuld over hun leven. Hoe groot de groep is die kampt met problemen is volgens haar onduidelijk: ”Ik vermoed wel dat de groep groter is dan dat we nu zien. Kinderen groeien op met deze situatie, ze zijn er aan gewend en lopen niet met hun gevoelens te koop. Het is ook een beetje de Groningse mentaliteit. Maar als je doorvraagt, krijg je reacties. Zo zei een meisje tegen me: ,,De mensen moeten weten hoe het hier is, hoe wij leven.’’