Wel bij de buren, niet bij jou. Het zal je maar overkomen!
Een kille najaarsdag was het tijdens mijn bezoek aan een schadelijder, H. Zwarberg, in Termunterzijl. Steeds killer voelde ik me worden toen de schadelijder zijn verhaal vertelde, nadat ik gevraagd had naar de voortgang van zijn schadeafhandeling. Verbazing en woede kwamen ook naar boven. Maar de kilheid werd daardoor niet verdreven. Verkilling en angst over hoe een burger zijn woongenot ineens vernietigd kan worden door een moloch als Shell/NAM en door onze overheid.
De schade is al van langere tijd terug. De eerst gemelde schade was 3400 euro, een paar eenvoudige scheuren werden erkend als B-schade, echter aan de voorzijde van de woning werd de constructieve schade niet meegenomen in het rapport van Arcadis. Hoe merkwaardig.
Het gesprek verliep verder ongeveer als volgt:
“Niet erkend? Hoezo niet erkend? Geen gevolg van de gaswinning? Hoe zit dat dan? Want u vertelt me net, dat uw buurman in die zelfde tijd ook een schade meldde en de 3800 euro van die schade wel zonder enig gedoe heeft vergoed gekregen. En uw andere buurman, wiens huis ook op enkele meters van uw erfgrens staat, daarover vertelde u dat in het kader van veiligheid de schoorsteen is vervangen door het CVW. Hoe is dat te rijmen? Worden er soms schoorstenen vervangen in een gebied waar geen seismische dreiging is? Heeft uw buurman soms de NAM taxateur een fles jenever aangeboden voorafgaande aan de taxatie en die samen voorafgaand genuttigd? Want dit is toch wel weer heel merkwaardig, dit verschil in benadering.”
De schadelijder kon slechts antwoorden dat hij als gevolg van dit gedoe zijn huis is uitgezet en probeert zijn recht te krijgen. De twijfel over het succes straalde van zijn gezicht af.
Want wat zijn in het kort de feiten:
– het huis is in goede staat, behalve daar waar de schade aanwezig is.
– het niet herstellen van de eerste schade heeft geleid tot vervolgschades en nu is het huis niet meer veilig genoeg om in te wonen. De stutten staan in het voorhuis. De gemeente heeft het gezin de woning uitgezet.
– alle inspecties, rapporten etc. kosten al een veelvoud van de schade en zijn bijna even groot als de totale waarde van het huis.
– deze schadelijder kan geen beroep doen op de NCG – arbiter, immers het is een schademelding van voor 1 januari 2016.
– deze schadelijder is niet de mogelijkheid geboden om als complexe casus over te gaan naar de NCG,
– een rapport van Witteveen en Bos in opdracht van de NAM liet een half jaar op zich wachten. Volgens Wiitteveen en Bos is de kans op schade door aardbevingen bij de woning van Zwarberg kleiner dan 1% en dus verwaarloosbaar.
– Schade bij de buurman is wel vergoed als aardbevingsschade en bij de andere buurman is in het kader van preventie de schoorsteen vervangen.
– de publieke regie en verantwoordelijkheid laat het afweten.
De kilheid waarmee deze schadelijder willens en wetens wordt klem gezet daarvan dacht ik voorheen, dat dit niet zou kunnen voorkomen in Nederland. Maar hoort Termunterzijl wel bij Nederland? Blijkbaar niet voor Shell Legal/NAM. Het juridische begrip ’bewijsvermoeden’ is daar schijnbaar niet van toepassing. Of wil Shell Legal/NAM er bewust geen invulling aan geven? Wetende dat de schadelijder per definitie in een onderliggende positie ligt. Bij de buren is het bewijs van (mogelijke gevolgen en dreiging) door de gaswinning wel aanvaard, maar bij hem niet volledig.
Willekeur en machtsmisbruik lijken de boventoon te voeren.Vervuld van deze verkillende gedachten reed ik somber huiswaarts.
Dick Kleijer
Secretaris GBB